Kunstsneeuw?
Koud en onvruchtbaar
tussen beide polen wordt
mijn glazen aardbol
gevuld met winterlicht, in
omwentelingen van de mooiste wensen
die ontkiemen in het noorderlicht.
Wolken kunstsneeuw
drijven behoedzaam
binnen, het zijn de
souvenirs van
onze openbaringen,
gebloesemde herinneringen van
een laatste rustplaats onder
de wortels van mijn kunstboom.
Achter glas verdeelt de tijd
zijn stralende rust, dekt met
stilte het landschap toe en
draait de aarde door in de
handpalmen van de dolende landen
gemodelleerd op de draaischijf
van hun strijd en achter de kraag
van een diep gewortelde weerbaarheid.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 14 december 2014
Geplaatst in de categorie: filosofie