Netgedichten

1958-

netgedicht (nr. 54.014):

Zeeland

Westerstormen beuken op de dijk,
woedend sist het water in basalt.
Klompen klossen op de klinkers. Kijk,
scheldt de wachter tot zijn God, hier valt
geen strijd te winnen. Harder dan hard
is de steen, onwrikbaar blijft de sluis.
Doggen jagen ieder die mij tart.
Zeven vromen stierven in mijn huis.
Mijn goud ligt onder de haard, mijn hart
is U toegewijd. Mijn vrouw is weg,
zonen en dochters mijden mij. Start
dan uw oordeel, open uw mond, zeg
doem mij aan.
Het tij is geweken,
het hart, de dijk niet te breken.