inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.180):

zij in het licht

nu ik de zon heb zien spreken breekt
de ruimte en huilt het gemis diep
gedrenkt in de plooi van mijn schouder, ik
zou het vluchten moeten staken doch
het ruisen van de vrije val langs
alles wat beneveld staat te schuimen
is de kurk die me vangt in het geweten

monumentale twijfelingen, gecorrodeerd
door tij en onrust hebben de taken verdeeld
en neigen slechts tot kortstondige
huiveringen en draderig lichaamsvocht

steeds staat zij in het licht
van alles wat de nacht kan noemen
en waadt mijn Wad op haar eigen
stille waters

Schrijver: elze, 17 januari 2015


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 145

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
17 januari 2015
Jouw wad dat waadt op haar eigen stille waters... Een zo mooi einde van een dicht van vlees en bloed!
Naam:
hans_
Datum:
17 januari 2015
Email:
hrauchsimpc.nl
Wauw Elze,
Je woorden knopen een net om al mijn gedachten
en genereren enkele betekenisvolle seconden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)