Netgedichten

netgedicht (nr. 54.245):

aurora

het wiegt en weegt haast niets
als meeuwen, langs hun kustlijn op thermiek,
de zonnewende nog in oorsprong
licht

een mooi gezicht tekent zich af,
langs Noordelijke lijnen breekt haar kleur
in golven, volle-manig rond haar aangevroren graf

haar haren en haar lach, vertekenen in rood
de stille dood
van oude winters

Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...gedicht.php?fotogedicht=aurora

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 22 januari 2015

acm.visser

quicknet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: psychologie

aurora

3.0 met 5 stemmen

103

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Huibert van der Meer
Datum:: 24 januari 2015; Ja, mooi verwoord, fijn van toon en sfeer

Naam:: Inte feelders
Datum:: 23 januari 2015; Ik ben er stil van Switi, prachtig!

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 22 januari 2015; Zo stil en mooi!

Naam:: hans_
Datum:: 22 januari 2015
Email:: hrauchsimpc.nl; Zoals je dichtend voortschrijdt en kijkt naar
de wiegende meeuwen en de volmanige lach
die je vereeuwigd hebt in tekst als een
nimmer eindigende dag. Prachtig Switi.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 22 januari 2015; hoe stil rakend dit mooie gedicht!

Geef je reactie op deze inzending: