inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.381):

Wiegend op wind

ik weet met een lach
dat ik ooit god ben geweest
tenminste dat heb ik altijd gedacht

als ik lig in het gras
en speel met de wolken die
in kleur en vorm de hemel bevolken

praat tegen bloemen die
wiegend op wind mooi staan te zijn
hun harten openen in aandacht voor mij

bomen hoor die in hun donker ruisen
dissonanten uit melodieën kuisen en met
elkaar zingen om het bos te doen swingen

in die grootsheid voel ik me god
door te delen in alle liefde en leven om
samen naar eeuwige schoonheid te streven


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 3 februari 2015


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 142

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Rudolf
Datum:
7 februari 2015
In wezen zijn we allen onze eigen God, Wil.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)