Netgedichten

netgedicht (nr. 54.585):

Ijzige blikken

je ogen vlamden
schroeiden mijn huid
verschrikt dook ik achteruit

wist van je temperament
maar deze explosie
was voor mij ongekend

er waren geen woorden
waartussen emoties laveerden
slechts de eruptie om te trotseren

woede koelde door
ijzige blikken en bevroor
toen ik probeerde te schikken

wij zijn het absolute
nulpunt binnen gegaan
waar liefde niet meer kan bestaan

ooit zullen wij ontdooien
wie weet gaat de lente zich
na deze winter toch nog ontplooien