inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.816):

Alzheimer

ze staart naar een punt
ver weg hier vandaan
stottert woorden in een taal
die geen mens kan verstaan

ze ziet het licht gefilterd
vallen door het getinte glas
in lood, het kleurt de man
op de kansel in geel en in rood

dan zit ze plots op haar bed
hoort de stem van haar zusje
en haar moeder komt bij haar
die geeft haar een kusje

ik neem haar mee aan haar hand
naar een plek aan het water
ga haar de toekomst voorspellen
zeggen hoe mooi ze wordt later

Schrijver: Huibert van der Meer, 16 maart 2015


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 159

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Hanny van Alphen
Datum:
17 maart 2015
Mooi de verwarring beschreven met ontroerend slot.
Misschien dat het jou niet stoort maar 8 maal "haar" in twee strofes vind ik wel wat veel.
Naam:
geeraardt
Datum:
17 maart 2015
ontroerend met prachtige laatste strofe...
Naam:
Bert Weggemans
Datum:
17 maart 2015
Ontroerend mooi, en honderd procent gaaf gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)