Netgedichten

1943

netgedicht (nr. 55.186):

WEG

Ik bezoek geen reeks
van aangedane straten meer
ze lopen eeuwig uit op treur
van toentertijdse vreugd

nog hoor ik echo’s uit mijn jeugd
langs opgeschoven vensters
waar ooit muziek weerkaatste

mijn vriendjes zijn voorgoed vervlogen
hun aanzicht is vervaagd
alleen namen zeggen mij nog iets
alsof levenloos heeft huisgehouden

opnieuw gebouwde huizen
worden nu bewoond
door ogenloze schimmen
en stommen
waar een groet teveel voor is

waar ik ooit woonde waait los zand
rechtstreeks pijnlijk
in mijn ogen
waar langs de regen valt