Netgedichten

netgedicht (nr. 55.328):

De taal van kleuren

ik heb immense velden
met bloemen gezien
die fier hun kleuren dragen

zacht wiegen als zij in
opening mijn aandacht vragen
hun ranke stelen lichtjes draaien

maar de zon schijnt
feller op de kale rots waar
stenen regenbogen kaatsen

in kristallen werd
de tijd gevangen die daar
onder grote druk is blijven hangen

zij vertellen van een vroeger leven
laten emoties stralen die
in overgangen zijn gaan dralen

bloemen weten dat
kristallen nooit worden vergeten
omdat ook zij de taal van kleuren spreken