1 mei

(voor mijn vader)

De klok probeerde de angst weg te tikken,
terwijl de huisarts de voorbereidingen maakte
en ik vol verdriet naar je rechterarm keek.

Ik dacht aan al onze belevenissen samen,
aan de doldwaze ervaringen tijdens vakanties
en onze diepzinnige gesprekken na kerkdiensten,
terwijl we smulden van marsepein gebakjes.

Ik dacht vooral aan je lieve ogen, die glansden
bij ieder simpel geluk en die nou hopeloos en
verbaasd naar houvast zochten.

Ik zag hoe je als laatste oogcontact met je vrouw
zocht en hoe je jezelf als een weerloos kind overgaf.

'Do not go gentle into that night!', dacht ik even,
Dylan Thomas citerend.

Krijs het uit van oerwoede, man, doe het dan!

Maar ik zag je vredig je huisarts toespreken,
je stelde hem gerust en je zei 'Doe maar rustig aan!',
terwijl het dodelijke gif je binnen enkele seconden
roerloos maakte.

Automatisch snikte ik van intens verdriet
en heb ik daarna lang met je hand in mijn hand gezeten.
'Je was nog warm' werd er gezegd. Ik wist wel beter.
Ik dacht aan de vele keren, dat je de kerkgemeenten
toe sprak met 'De genade van de Heer Jezus Christus is
met u allen!' Ik voelde je eenzame tragedie.

Hoe je nooit jezelf hebt kunnen zijn,
hoe je familie en de maatschappij je homo-zijn
hebben onderdrukt en vernietigd. De aardige dokter
luisterde met zijn stethoscoop.
'Het hart is ongelooflijk sterk!',
zei hij nog, totdat hij die luisterslangen weg trok
en 'Gecondoleerd!' uitsprak.

Ik zal je laatste zucht nooit vergeten, want er zat
ontzettend veel verdriet en vermoeidheid in verborgen.

Hoe nu verder? Hoe kun je leven zonder zuurstof?
Zonder lichaam? In die volstrekte duisternis?

Hoe graag zou ik je maar één dag weer terug willen,
samen genieten van gebak, ijs, patat en rode wijn!
Hoe graag, alleen al om mijn verdrietige moeder!
Of samen weer naar Rolde fietsen, zoals we gedaan
hebben en wij genoten als vanouds.

Ik mis je. Ik kan het verdomme niet beter uitdrukken.
1 mei. Eenheid. Ik heb je ten diepste begrepen.
Ik hoop dat je nu met Freddy Mercury feest viert!
God, vader, wat had je liefdevolle ogen!...