Opa momentje

Op mijn aanrecht had ik een theelepeltje
in mijn met water gevulde wijnglas gedaan
en onmiddellijk
moest ik aan mijn opa denken,
die altijd een suikerklontje
door zijn glaasje jenever roerde.
Waarschijnlijk om het wrange vocht te zoeten.

Daarna volgden andere herinneringen.
In de grote zakken van zijn colbert
rinkelde hij altijd met losse guldens,
waarvan hij er later op de bezoekdag
mijn broers en mij er een paar gaf.
Altijd eerst even de spanning opvoeren.

Op het vijfentwintigjarige huwelijksfeest
van opa en oma zong ik 'Oude Harm' en las ik
mijn gedicht 'Stamvader' voor. Mijn opa heet
Harm en ik ben naar hem vernoemd. Met zijn
zwarte, loeizware verrekijker keek ik naar
de vogels in de weilanden. Die stond als een
wapen tussen de bloempotten op de vensterbank.

De langwerpige radio in de keuken met zo'n aan-
en volumeknop ineen deed hij bij het nieuws
altijd keihard aan en niet omdat hij doof was.
Ik dacht altijd dat hij radio Oranje verwachtte,
want op zijn boerderij had hij Joden verstopt
en de Duitsers kwamen daar nauwelijks.

Mijn moeder had als meisje de tong uitgestoken
tegen een Duitse soldaat, die voor het raam
langs liep. Ook een memorabele verzetsdaad.

Ontroerd roerde ik het theelepeltje schijnbaar
zinloos driftig door mijn wijnglas.

Opa Harm Wiepkema Opa momentje herinneringen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 483