Hoe het hoort
Ze waren een voorbeeldig stel
Geen kreukje te bespeuren
Ze wisten precies hoe het hoort
Nee, niets kon hen gebeuren
Des zondags altijd naar de kerk
Vooraan de eerste banken
Hij nette broek, zij stijve rok
Geen vlekje of wanklanken
Het huis was altijd spik en span
Daar at men van de vloeren
Er kwam ook alleen chic bezoek
Nee, niks geen ouwe hoeren
De tuin werd netjes bijgewerkt
Geen onkruid zou er bloeien
En de oprijlaan: God verbied'
Dat daar zoiets zou groeien!
Je hoorde nooit muziek of zang
Ook geen gefeest of drinken
Het huis was goed geïsoleerd
Daar kon niets doorheen klinken
Men wist niet beter of men dacht
Het zou een saai stel wezen
Veel pakjes kwamen aan de deur
Maar geen vragen die rezen
Totdat dat ene pakje kwam
Bezorgd bij de buren
Nee echt, die dachten 't was voor hun
Ze wilden heus niet gluren
Ze zagen 't was verkeerd bezorgd
Maar kenden wel de kneepjes
Dus zeiden met een knipoog: "Buur,
Voorzichtig met die zweepjes!"
yahoo.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: lightverse
keurig
163
Geef je reactie op deze inzending:
Ik heb mijn best gedaan mij niet meer in tekst te verliezen
Een nieuwe poging heb ik met enige schroom geschreven
En hoop dat die door jou met meer plezier zal zijn gelezen
Ik vind het versje zo ’t er staat
een beetje aan de ruime maat;
te veel aan loos gekeuvel.
De clou die kan me zeer beslist bekoren:
maar acht kwatrijnen is een boel
en schiet dus ver voorbij het doel;
de spanning gaat verloren.
In pretgedichten met wat kwaliteit
is ’t rond de veertien regels wel gezeid.