Netgedichten

netgedicht (nr. 55.686):

In het ragfijne

je vertakt subtiel
in glas met
goddelijke bogen
licht straalt
transparant uit
een hemels boven

maar in het ragfijne
gaat kracht verdwijnen
speelt schoonheid
de eerste viool in
frivoliteiten die tot
breekbaarheid leiden

de kristallen tonen
ladderen omhoog
daar waar stilte
ooit zijn basis vond
dartelen klanken
nu de ruimte rond

je fonkelt in tal
van momenten door
het breken van licht
maar je bestaan zal
weer doven als ook
je takken worden gebroken