Netgedichten

netgedicht (nr. 55.863):

Verjaardag.

We zijn op tijd. Ik denk dat ik je nog zie
ademen. Maar je geeft geen krimp

tussen de stijve lakens. Het is zondagmorgen.
We drinken cola uit een blikje, doden traag

de stilte van de kamer. Buiten luiden
klokken de prelude. De slagen sterven.

We tellen af en tikken op het toestel
dat gebroken zwijgt. Zo ga je ongenaakbaar

weg en komt niet meer terug.
Je bent er toch altijd.

... Gedicht werd gepubliceerd in Het Gezeefde Gedicht (mei 2015) ...

Schrijver: Kris De Lameillieure, 9 juni 2015

Geplaatst in de categorie: overlijden