Netgedichten

netgedicht (nr. 55.959):

Druppel

Een stortvloed,
een waterplas in de woestijn,
een druppel, alléén maar één druppel.

Mijn naam strekt zich uit
en krimpt in
zoals gekneed brood.

De dood achtervolgt me,
het leven perst me
en vouwt me in elkaar,
en in elkaar
in elkaar.

Gewiegd in 360,
onder de zon en maan,
door 9 manen.

En aan het einde van de tunnel;
water, grond, een hand?
Ogen wijd open, gespitste oren,
lippen aan elkaar geplakt.
Mompel, glimlach, schreeuw
en een halve traan.