Zwartgallig gedicht

Op de prachtige bijna gezellige Oosterbegraafplaats
ligt een grafsteen te wachten
op het moment dat mijn graf wordt gedolven

nooit zo bij stilgestaan
maar nu komen de zwarte gedachten op als golven
van een onrustige zee

ze zullen wel weer verdwijnen
ik zal vooreerst niet wegkwijnen
ik hecht nog te veel aan het leven

nee,
het wordt tijd dat ik mij onder de mensen beweeg
ik ga graag daar waar de zon volop schijnt
en het weerbericht is gunstig

het graf blijft vooralsnog leeg.

Biografie van deze schrijver

Glorieus Leven Zonnig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 7 stemmen 147