Netgedichten

netgedicht (nr. 56.250):

Nu sta ik hier

als in een film
waar ik niet in wilde stappen
sta ik nu hier, aan jouw graf

omringd door een zee van bloemen
en mensen, heel veel mensen
kijk ik, als door andermans ogen
naar hetgeen er plaats vindt

' ben jij dat, mijn lief die ik ten ruste leg ? '

ongeloof rolt over mijn wangen
niets is meer wat het lijkt
omarmd door de zon
voel ik jouw warmte

voor een allerlaatste keer
kus ik je voorhoofd
mijn lief, mijn maatje, mijn vrouw
met wie ik lees en schrijven kon

het gezin dat we samen opbouwden
vol liefde en aandacht
werd bezegeld met twee
prachtige kleinkinderen

' toch mijn lief, verlaat mij niet '

vanaf nu, is alles anders
de leegte vangt mij
vergeten spinnenwebben
duiken op uit het niets

keer op keer
zeem ik de ramen
van dit veel te grote huis
dat eens het onze was

nog altijd leg ik mijn oor te luister
of jouw sleutel in het slot glijdt
om mij te vertellen
dat het niets was dan een boze droom