Netgedichten

netgedicht (nr. 56.312):

Pirouetten

Een ribbelstrook zand en zonlicht
schitterde in een geul oude vloed
die ging toen een slingerpad het zicht
op het strand openbrak, de gloed

van de dag jou beetnam, je streelde
met een wind vol kinderstemmen
een kluwen vogels jou verlokte
met hun wit van het blauw breken

dartel als jij die van mij rende
naar de zee die vlokken sneeuwde
op de pirouetten die jij schreef

in een zwieren met de meeuwen
het afstand nemen geen vleugels kreeg
jij in gedachten weer bij mij bleef