Netgedichten

netgedicht (nr. 56.315):

verwant

en de zee
zij zeilde voort
toen in mijn arm gelegen
een droom werd vermoord

nu ligt langs mij het zand
in dichte, witte vlokken

't treurt om eb en vloed
de dagen zo verwant

in mij loopt nu verloren
het kind dat speelt met meeuwen

waar kan zij dan nog tekenen
't hart met zilverzachte rand

... voor ingesproken versie, zie link ...

Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=453YyEa4xLE

Schrijver: kerima ellouise, 18 juli 2015

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

verwant

3.0 met 10 stemmen

155

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 26 juli 2015; De zee zij draagt blijheid, maar ook droefheid. Weer een prachtig schrijven Kerima.

Naam:: Guy Aarts
Datum:: 21 juli 2015; Woorden die schrijnen, schuren verdriet in het zeezand. Weerom zó mooi geschreven, Kerima.

Naam:: Egbert Jan van der Scheer
Datum:: 19 juli 2015; Prachtig kerima.
Ging vroeger ook elk jaar minstens een paar dagen naar zee, maar helaas 't lukt me nu niet meer.

Naam:: Leonardo
Datum:: 18 juli 2015; Prachtig gedicht Kerima. Ik heb zelf ook wat met de zee. Kon het zout van het zeewater na het lezen van dit dicht als het ware proeven

Naam:: ww
Datum:: 18 juli 2015; een slot dat dit zee-geparel mooi omrandt.

Naam:: verhavert
Datum:: 18 juli 2015; zo graag hier herlezen kerima

Naam:: Ralameimaar
Datum:: 18 juli 2015; ze heeft het toch getekend, zie ik op de video! Mooi.

Naam:: Inte feelders
Datum:: 18 juli 2015; Pijnlijk mooi verwoord Kerima !

Naam:: Adriaan van Dam
Datum:: 18 juli 2015; Alleraardigste Kerima,

Vertel me van de zee
en ik proef weer het zout
van toentertijd

Nog jong en en vol van dromen
en alles kon

De wereld ging ver door
voorbij de horizon
want die was mij vertrouwd
en zeilde met me mee
tot welhaast in de eeuwigheid

Je Adriaan

Geef je reactie op deze inzending: