Sage

De treurwilg in mijn ziel
is een beeld van marmer -
onbeweeglijk.

Ik volg de zwarte rokken
in mijn drang naar veiligheid -
onbekommerd.

Bij klanken van Chopin
breekt de stam in tweeën -
bevrijdend.

Domme slaaf van dikke torens
en zij rijgt mij aan haar mes -
genadeloos.

Ik kan de pijn niet helen,
het is groter dan mijn hart -
doodsbedreiging.

Bang voor ieder misverstand
heb ik mijzelf teruggetrokken -
schildpadkop.

Het dubbelduister in de nacht,
mijn hermetisch afgesloten gevang -
grensgeval.

Haar aanraking versombert mij,
want ik ben een opblaaspop -
lekgeprikt.

Ik schuil niet in mijn lijf,
maar in de Elyzeese Velden -
incarnatiecrash.

Ik ben het doodskopaapje
dat gisteren gestorven is -
hopeloos.

Ik ben twee Siberische lynxen
op de snelweg naar Nairobi -
krankjorem.

Terug naar het Huis van Dromen
voeg ik mezelf weer rustig in -
onontkoombaar.

Sage zelfbeschouwing

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 59