Netgedichten

netgedicht (nr. 56.379):

ZO GROEN ALS GRAS...

We waren
jong,onervaren
moesten
wereld en elkaar
-aan den lijve- ontdekken

Gelukkig
waren er
-voor het oog-
verborgen plaatsjes
en plekken

De wereld
kon ons gestolen
worden
kon ons
verrekken

De natuur
in
hand in hand
dolen
door bos en veld

Langs dijken
met hoog opgeschoten
gras,waarvan
halmen en aren
kietelen konden

Jij had nog
wat van dat ronde
dat ik speels
betastte,bevoelde
...groen,verlegen

Maar het gras
is kort geschoren
de dijk
-tegen de stroom-
opgehoogd

Verliefdheid
opgedroogd

'n nieuwe droom
heeft de overhand
.........gekregen.