Een stap per voet
Waar ik zwerf langs keien gelegen in afstand
houdt mijn gestalte voorsprong op de duistere silhouet
die telkens een ademzucht aan mijn hakken kleeft
hij reikt zijn wonderen voor me uit, doch mijn ogen
zijn winters en mijn slaap streelt de nacht
Soms trekt mijn mond vreemde banen en een
diep gebrom zinkt dan weg in de asfalt van mijn zolen
ergens herken ik het geluid, maar ik weiger deze som
te geloven - al was het maar een stap per voet
Gedempt schuift een wolk langszij de oever, ze raakt
de kraag die haar van me scheidt, ik schud de behoefte
van mijn schouder om mij in de regen te zwijgen en me te
kleden naar de waarheid van dat moment
Geplaatst in de categorie: individu