Netgedichten

netgedicht (nr. 56.595):

Soms

soms ben je zelf
de stille vriend
die naar je luistert
even het beste gezelschap
dat je op enig moment verdient

immers de ander
is iemand die enkel fluistert
en niet jouw verte ziet

vreemde woorden doven
ook al is je weerstand week
ze raken niet je hart,
hoop laat je in de steek

het is vluchten
in een heelal
van verborgen zuchten
maar tegelijk vastzitten
in een klemmende val

zelfs een glimlach
mist zijn doel
er heerst een ijzig gezag;
samen voelt als koel