Kloostertuinboom

'Wij moeten worden als de bomen, die luisteren in de diepe grond, dan zal een ruisen door ons stromen en alle bladeren worden mond' Willem de Mérode

Net als David de dromer zat ik soms uren
in mijn speciale kloostertuinboom
uit te rusten, want ik had wat te verduren,
ik leefde eerder in een nachtmerrie dan in een droom.

Ik kon nog net het privézwembadje zien,
waar ik naast de kikkers zwom
en stiekem droomde van zuster Leontien,
die naakt met mij badderde in die vissekom.

Ik was op mijn negentiende een benedictijn,
die hunkerde naar een vrouw, maar enkel nonnen zag,
eenmaal in mijn uitkijkboom kon ik van alles zijn
en samen met mijn boom barstte ik van de lach.

Ik omarmde zijn tedere bast en hij is mij nooit
vergeten, hij werd vrolijk van mijn nonnenpret,
al was ik als een vleugellamme vogel gekooid,
op een nacht ging de abdis met mij naar bed.

De kloosterwereld stond in rep en roer
en de paus heeft haar direct geëxcommuniceerd,
ik protesteerde nog, maar dat hielp geen malle moer,
waarna ik mij tot de natuurreligie heb bekeerd.

Kloostertuinboom benedictijn natuurreligie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 322