Netgedichten

netgedicht (nr. 56.890):

Uit hoge minaretten

waar uit hoge minaretten
nog gebeden schetteren
gonst door oude tijden
het onherroepelijke einde

vernietiging breekt
monumenten in
hun trots en statigheid
na eonenlange waardigheid

beesten feesten
na het doden van de geest
die opgeslagen lag in
wat ooit beschaving is geweest

als afgoderij en mensen schennis
in dezelfde bloedbaan stromen
zullen woestijnen nooit meer
tot bloei kunnen komen