Netgedichten

netgedicht (nr. 57.006):

het goede van de mens

is alle hoop vervlogen, zoals
een diner dat je mist door een
bedachte file, is hoop het aangebrand
eten dat ik opdien als ik niet wil koken?

steeds knagen die zeurende gedachten
ze zeggen dat ik iets moet doen, figuurzagen
in de vluchtelingenstroom, ze met lijmtangen
bijeenhouden, ze omarmen als mijn kind

treinen laten stoppen, ze inladen als wrak vee

maar ' k ben beducht, ik predik liefde
uit mijn hart, strooi roze beloften als
bitterkoekjes in het rond, red een vlieg
van de hongerdood en sta op voor wie het wil

een mens herkennen in een menigte, jezelf
aanschouwen terwijl je vlucht, haal het braaksel
van de spiegel en zeg ' het is kerst in dit
land van melk en honing

en ik blijf tot mijn verbazing, geloven
in het goede van de mens