Netgedichten

netgedicht (nr. 57.016):

de onbezochte kamer

het was alles
toen jij sprak voor mij

het deed mij geloven

ik was de kamer, de stenen stoel
de losse plank met aan het einde
de uitgespreide benen

ik was een slepende klank
die je over mijn hoofd trok om de duisternis
aan te kleden

en vlak voor de deur
werd ik een eiland, bovenop een zware bui
waarheen jij ook ging

het deed mij in een steen doen geloven

Schrijver: kerima ellouise, 15 september 2015

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

de onbezochte kamer

3.0 met 14 stemmen

188

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Inte feelders
Datum:: 22 september 2015; Ik heb ze bezocht jouw kamer .. droefgeestig mooi gedicht Kerima! Prachtig!

Naam:: hans_
Datum:: 16 september 2015; Dag Kerima,
Wat lees ik hier een zware last
weet dat vergeten een zegen is
en laat je hart zachtjes smelten
bij het horen van de wind en
vogelgezang.

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 16 september 2015; Klanken van droefheid lees ik er doorheen...
Goed neergezet Kerima.

Naam:: ww
Datum:: 15 september 2015; ja, dit is zwaar om lezen, maar de beelden zijn knap uitgewerkt.

Naam:: Guy Aarts
Datum:: 15 september 2015; Als gedicht prachtig van opbouw. De harde woorden
zijn mokerslagen in dit sterk staaltje poëzie, Kerima.

Naam:: Egbert Jan van der Scheer
Datum:: 15 september 2015; 't Is dat ik je een klein beetje ken, anders zou ik denken dat het zwartgallig was.

Naam:: geeraardt
Datum:: 15 september 2015; Zware kost met triestige tonen.

Geef je reactie op deze inzending: