inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 57.208):

hersenschimmen

De schimmen van de straten
Accentueren de duisternis van
De nacht. Het fluisteren van de
Stemmen versterkt het mysterie
Van wat mogelijk komt en nimmer
Wacht. Mijn nachtelijke dromen
Zien op naar de hemel ogen,
Fonkelend in de duisternis van
De nacht.

De schimmen van de straten
Fluisteren onhoorbaar zacht.
Een mechanische reeks van
Klanken verspreidt zich door de
Diffuse nacht. Op het nachtelijk
Ritme van wat in onzekerheid op
Iets beters wacht, klopt mijn hart
Tot bonzen toe, onbekend met wat
Niet eerder werd bedacht.

De schimmen van de straten
Worden tot mijn angsten van
De nacht. Hun voetstappen de vele
Dictaten geven aan de schimmen een
Magische kracht. Toch schept mijn
Nachtelijke angst met hen een
Saamhorigheid uit overmacht, dat
Verhult wat zich niet laat temmen
En veilig is als een deken in de nacht.

Schrijver: Willem B. Tijssen, 30 september 2015


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 164

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Egbert Jan van der Scheer
Datum:
30 september 2015
Kunstzinnig schitterend lopend gedicht.
Chapeaau!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)