ik heb het vernomen

de tijd vertraagt in het stil staan
doch jouw plaats is nu leeg, een ruimte
met een andere visie deelt het voeteneind
dat ik zojuist heb afgestoft

geen bediening op commando, mijn hand
is leeg al wijst mijn vinger naar het zintuig
waarmee jij je voortbewoog, je hoogte was beperkt
tot waar mijn kruin je oksels raakte

het afscheid was rumoerig, we schoven je lichaam
in delen richting een andere stad – wel kerfde jij
met je nagels nog diepe sporen in het hardhout
ik draaide me om en sloot jouw liefde af

met de sporen van het prille begin

Schrijver: elze, 6 oktober 2015

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

afscheid rouw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 136