Netgedichten

netgedicht (nr. 57.406):

verdreven

taal heeft iets praktisch
doe dit geef me dat kijk uit

daar komt een leeuw

de volgende stap
is een ritueel

bezing de leeuw

later geen leeuw meer
maar abstract idee Leeuw

waarvoor je blijft sterven
van angst en door moed

ergens opgesloten ben je
in je hut met je kinderen

maar als je er uit wordt verdreven
weet je dat wie nu geen huis heeft

er geen zal krijgen zal je brieven
schrijven en dwalen door de lanen

waar bladeren van verlangen
en gemis met de wind mee drijven