inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 57.468):

Levend verleden

Mijn duistere wereld is
vol oude spoken. Het lijkt
zo lang geleden; toch de
deur ernaar staat nog open.

Ik treed naar binnen en
vind een wereld van weleer.
Voor het verleden dat zwijgt
leg ik mijn bloemen neer. ik zie
in de verte de contouren van een
graf. Een kruis door een leven,
dat nam toen het niet meer gaf.

Ik voel mij voor even een onbegrepen
kind dat wentelt in onmacht waar
het leven zijn laatste bestemming vindt.

Ik treedt uit en laat achter wat niet
meer wordt begeerd. Ik ontneem aan
de dood wat nog niet is verteerd.

Mijn levend verleden spreekt als weleer.
Aan zijn voetstap door mijn leven leg ik
mijn bloemen neer.

Schrijver: Willem B. Tijssen, 24 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 114

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)