Levend verleden
Mijn duistere wereld is
vol oude spoken. Het lijkt
zo lang geleden; toch de
deur ernaar staat nog open.
Ik treed naar binnen en
vind een wereld van weleer.
Voor het verleden dat zwijgt
leg ik mijn bloemen neer. ik zie
in de verte de contouren van een
graf. Een kruis door een leven,
dat nam toen het niet meer gaf.
Ik voel mij voor even een onbegrepen
kind dat wentelt in onmacht waar
het leven zijn laatste bestemming vindt.
Ik treedt uit en laat achter wat niet
meer wordt begeerd. Ik ontneem aan
de dood wat nog niet is verteerd.
Mijn levend verleden spreekt als weleer.
Aan zijn voetstap door mijn leven leg ik
mijn bloemen neer.
Geplaatst in de categorie: emoties