Heimwee
Maar, lieve pa, je zult altijd
mijn vader blijven
en al was je er vandaag niet bij,
in mijn herinnering en beleving wel
ma stond alleen voor de opgehaalde brug
en ik zwaaide,
ik kon me haar halfheid heel goed invoelen,
en ik dacht eraan dat het nog maar pas geleden was
dat jij ook hier rond gelopen hebt
hoe je vol geluk gelachen hebt en hoe je vol vuur
de taart van de beste bakker van Gouda aansneed,
want je was zo dol op die luxe lekkernijen!
En je had er zo'n verdriet van dat je ons
moest verlaten. En je wist dat het niet anders
meer kon. Het uitzicht was genadeloos.
'Dit is een mooi plekje!', zei je tegen me, toen
je op mijn balkon op mijn stoel zat.
Ik heb er nadien nog veel gezeten en aan jou gedacht.
Je vertelde me over die vogel, die in de winter ver
naar Spanje of zo vloog en die dan in de lente naar
het dak van de school vloog om te nestelen, die
school achter jouw woning.
Je vond het verbazingwekkend dat die vogel precies
wist waar hij weer moest zijn. Ik roemde je om dat
soort wijze spitsvondigheden.
Terug in mijn flat en na een telefoontje van ma,
die voor de zoveelste maal zei dat ze je miste bij
de terugkeer naar haar lege huis, zette ik je foto
op de woonkamertafel en heb ik er een waxinelichtje
voor gezet en onder tranen aangestoken.
Geplaatst in de categorie: verdriet
Zielsontroerend mooi.