inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 57.481):

Heimwee

Maar, lieve pa, je zult altijd
mijn vader blijven
en al was je er vandaag niet bij,
in mijn herinnering en beleving wel

ma stond alleen voor de opgehaalde brug
en ik zwaaide,
ik kon me haar halfheid heel goed invoelen,
en ik dacht eraan dat het nog maar pas geleden was
dat jij ook hier rond gelopen hebt

hoe je vol geluk gelachen hebt en hoe je vol vuur
de taart van de beste bakker van Gouda aansneed,
want je was zo dol op die luxe lekkernijen!
En je had er zo'n verdriet van dat je ons
moest verlaten. En je wist dat het niet anders
meer kon. Het uitzicht was genadeloos.

'Dit is een mooi plekje!', zei je tegen me, toen
je op mijn balkon op mijn stoel zat.
Ik heb er nadien nog veel gezeten en aan jou gedacht.

Je vertelde me over die vogel, die in de winter ver
naar Spanje of zo vloog en die dan in de lente naar
het dak van de school vloog om te nestelen, die
school achter jouw woning.
Je vond het verbazingwekkend dat die vogel precies
wist waar hij weer moest zijn. Ik roemde je om dat
soort wijze spitsvondigheden.

Terug in mijn flat en na een telefoontje van ma,
die voor de zoveelste maal zei dat ze je miste bij
de terugkeer naar haar lege huis, zette ik je foto
op de woonkamertafel en heb ik er een waxinelichtje
voor gezet en onder tranen aangestoken.

Schrijver: Joanan Rutgers, 25 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 307

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Tonia
Datum:
23 november 2015
heel ontroerend groetjes.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
25 oktober 2015
Magisch hoe je met woorden de energie van pure liefde schildert.
Zielsontroerend mooi.
Naam:
Marije Geerts
Datum:
25 oktober 2015
Prachtig roerend

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)