Netgedichten

netgedicht (nr. 57.516):

Geheime engel

Ik heb je getatoeëerde engelenvleugels
op je zorgzame rug diep gestreeld,
even dacht ik ze tot leven te wekken,
maar je gromde me teveel.

De vlinder boven je sappige billen
heb ik maar met rust gelaten, omdat
je anders misschien wel een dolk
tussen mijn ribben zou steken.

Hetzelfde gold voor de Chagall-imitatie
op je zeg maar behoorlijke bierbuik.

Vanzelfsprekend liet ik je schaamlippen
volstrekt met rust, want zo suïcidaal
ben ik nou ook weer niet.

Nadat ik bijna het loodje legde door
een overdosis Roche-slaappillen zag
ik je snel achter een inkijkruit
verdwijnen. In een kerk tikte je me
op de schouders en terwijl ik
vliegensvlug omkeek, verdampte je.