Netgedichten

netgedicht (nr. 57.773):

Sprookje

Dit leven is een sprookje
Van goed
En te veel slecht
Van mooie zachte tonen
En van gebroken recht

Van huizenhoge golven
Onmetelijk verdriet
Ik voel me haast bedolven
In wat dit leven biedt

De wanhoop in Parijs
In Syrië de pijn
Dit hele wrange leven
Het hartverscheurend schrijn

De stemmen van zo velen
Zij, die vergeten zijn
De doden die niet delen
In nationale pijn

En midden in dit sprookje
Van spook en vergezicht
Voel ik een geest van warmte
Het rondgestrooide licht

Ik hou mijn handen open
En pak de liefde aan
Die zomaar aan komt waaien
Als k in de wind ga staan

Daarom dit kleine sprookje
Van goed
En overwonnen slecht
De liefde is een vijand
Van het gebarsten recht

Waar liefde is is vrijheid
En vrijheid kent geen angst
Als wij de wereld delen
Dan leven wij het langst