Netgedichten

netgedicht (nr. 57.883):

Een ziel weegt 20 gram

Elke nacht breek ik de hemel,
steeds een stukje verder open.

Ik voel de bui namelijk al hangen;
er zijn straks geen plekken meer te geef.

Dus maak ik hem elke keer wat groter,
want doodgaan doen we veel te veel.

En al die zielen wegen zwaar.

Om te voorkomen dat ze barst,
sta ik het dodenrijk te rekken.

Zodat wij rustig kunnen sterven.
Er wordt te weinig gereïncarneerd,

het hiernamaals raakt overbevolkt.
Geesten spoken tussen hier en daar,

in copuleren rust gevaar!

Schrijver: Marije Geerts, 27 november 2015

thuban5

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: wereld

hemel

copuleren

sterven

4.0 met 2 stemmen

116

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: geeraardt
Datum:: 28 november 2015; Een geestrijk stuk ;). Maar ik luister denk ik maar naar Imagine en vermenigvuldiging doe ik toch al niet meer aan.

Naam:: Dianah
Datum:: 27 november 2015; Prachtig gedicht Marije! Ik geloof niet in reïncarnatie maar sinds mijn zus 4 maanden geleden op haar sterfbed zei, dat ze terug zou komen als roodborstje en er af en toe een in onze tuin komt, kijk ik iedere dag uit naar zijn bezoekje. Een mens steekt raar in elkaar :-)

Geef je reactie op deze inzending: