Netgedichten

netgedicht (nr. 57.962):

zie mij

ik zag voor het eerst diepte
in de verte van haar blik
ontmoette haar
even was er een kier

kijk mij hier
leek zij te zeggen
een open gebaar
met zuchtende slik

pas nu dringt het tot mij door,
hier keek een kind
even uit de wind
weg van een dwingend koor;
was zij wel ooit bemind
tot het moment, hiervoor

hoe zij dat ervoer
kan ik niet weten
alleen ik ving de glinstering
in een verlengd ogenblik
dat mag een tel van geluk heten;
een schijfje steen in mindering