Netgedichten

netgedicht (nr. 57.990):

Gerimpelde handen

Ik heb met mijn slanke, iele vingers
hele bomen aangesleept en hen met een zaag
versneden en daarna met een bijl gehakt
tot bruikbare blokken open haardhout

Ik heb hele akkers omgespit met ijzeren spaden
en de blaren op mijn handen in jenever gedept

ik heb met diezelfde handen mooie tekeningen gemaakt,
knopen aangenaaid, vele bladzijden van topliteratuur
omgeslagen, de prachtige lichamen van vrouwen gestreeld,
met mijn rechterhand mijzelf ontelbare keren afgetrokken,
hoogst vermoeiend allemaal, maar ja, dat doen handen nu
eenmaal en alle handelingen kan ik mijn handen echt
niet kwalijk nemen, maar gelukkig heb ik nooit een
pistool gehanteerd

stel je voor, die artistieke handen van mij en dan
zomaar een stengun daarin, belachelijk

mijn handen waren vaak gevouwen en later niet uit plichtsbesef,
o nee,
maar gewoon omdat ik me nederig
voelde en de Hogere Werkelijkheden erken

De streepjes en groeven op mijn handen worden alsmaar
groter en de vermoeienis slaat alsmaar meer toe,
vaak hangen mijn handen slap terneer, terwijl
ik met mijn aardappelzaklichaam op de bank lig

en denk aan de rimpels in mijn ziel.