Als we vallen
de verveloze muur,
de verwelkte bloemen,
wie is zoveel vergane eenvoud waardig
tenzij een ongenode gast...
de onzin stapelt zich op,
mijn ooglid trilt bij het lezen ervan,
ik val haast ten prooi aan Forest Whitacker-eye
toch verven kwasten
niet zoals vroeger
toen alles eens vanzelf ging
en zeker geen uitleg behoefde
krullen zinnen nog altijd anders
dan hoe ik ze eerder opzette
Nostalgie en melancholie zijn slavenmeesters
ze likken, bewieroken, decoreren, vleien, glimlachen,
dreigen maar geen mond is er ooit mee gevuld
spreken we dan geluk en van hoop
als we vallen voor de eindmeet
kussen we samen de sterren
evenals de kwast het nieuwe doek
ogen glinsteren, wangen blozen
eenvoudige waarde stijgt nu het moment
van bewieroken daar is, al is dit alleen
zichtbaar voor degene die er oog voor heeft
... ~ In samenwerking met Bart Daems ~ ...
Zie ook: http://ladylove47.blogspot.nl/
Schrijver: LadyLove, 25 december 2015
Geplaatst in de categorie: psychologie