inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.233):

Kersen in december

Dwars door de spiegel
zie ik op een morgen in december
decennia verdwijnen.
Op mijn vaders knieën
rij ik spoorslags door de beemden
langs de kronkelnete
door de hoge gele rogge
over de Hodonkse akkeren.

Mijn moeders schoot is zacht.
Zij streelt mijn angst weg
voor gruweldromen en spookverhalen.
Zij kleedt mij aan voor school
en stopt nog vlug bij 't buitengaan
vijf blinkende kersen in mijn hand.

De buurkinderen zijn daar.
Lawaaierig trekken wij op.
Profijtig eet ik mijn kersen.
Pas wanneer we de schoolpoort bereiken
spuw ik de harde gladde pitten uit.

Mijn zoontje roept: 'Dag vader!'
van in de hal en slaat de deur reeds toe.
Hij rept zich naar de bushalte
waar een joelende bende wacht.

Ik vraag mijn vrouw:
'Vergat je de kersen niet
in zijn brooddoosje?'
Zij zegt verwonderd:
'Kersen in december?
Ben je mal!'

Even bespeur ik een glimlach
in het reeds vervagende spiegelbeeld.

Schrijver: Gust Adriaensen, 27 december 2015


Geplaatst in de categorie: ouders

2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 272

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Lisa Leyten
Datum:
29 december 2015
Mooi, hoe een herinnering je mee kan nemen
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
27 december 2015
Je nam me helemaal mee!
Naam:
Dianah
Datum:
27 december 2015
Erg mooi beeld zet je hier neer..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)