Bij de rivier
Het is alsof ze de dood hoort fluisteren
nu ze hier is, bij de rivier, die luistert
naar haar woorden van stilte en verleden
en in haar verdriet woont een mysterie
vol eenzaamheid en wereldleed
een gezelschap van droevige mensen
op weg naar niemand, nergens is er leegte
de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd
met nog meer verdriet van droeve mensen
die in stilte willen wonen, zonder wanhoop
van dat zonderlinge, eenzame, van dat leed
omdat ze de dood steeds horen fluisteren
met die fluisterende stem die iedereen kent.
Geplaatst in de categorie: individu