In het oudste zonlicht

Het schip van de geest werd opgetrokken
uit de expansie achter glas, kleinschalige
gedachten opgetuigd en gestrand,

ontvouwt zich uit en in mij in de angst
voor het onbegrensde wat ginds betekent
ook voor hier en waar geen maat op staat,

beperkt de ruimte in tot eigen schaal los
van het allesomvattende uitspansel, als de
gekromde uitspatting van de aangepaste tijd,

het hart, de binten gekraakt in het schuim
van de bestemming uit het land van vertrek
tot de boodschap op de horizon is aangeland

tot het moment van de helderste dagenraad

door de smalste opening waardoor het oudste
zonlicht schijnt, hoe kwam ik daar terecht en
wie ben ik om de goden anders te interpreteren?

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 10 januari 2016

pebmartenskpnmail.nl

Kleinschalig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 77