Netgedichten

netgedicht (nr. 58.433):

Gezien vanaf een duintop.

Verlangen deed ik,
naar idealen die onbereikbaar zijn.
Vrede in een mannelijke wereld.
Gelijke rechten voor allemaal.

Idealiseren van vrienden en vrouwen,
van wie je nooit iets hoeft of moet.
Edel van geest, een tijdloos lijf.
Helemaal trouw en alleen maar goed.

Onbestemd zoeken naar betere huizen,
met chique keukens en grote tuinen.
In betere buurten met unieke ligging.
Liefst op de toppen van de duinen.

Opnieuw beklim ik dat zanderige pad,
de zon is vuurrood aan het dalen.
Vanaf de top van hoge duinen kan ik,
mijn leeftijd zien en achterhalen.

Mijn angsten en mijn wanen.
De ware liefdes in mijn leven.
Het huis waarin ik gelukkig was.
En, gelukkig maar, steeds nog ben.