inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.462):

steeds die ene nacht

geduldig breekt de avond
door mijn laatste silhouet
dat als hars zich vormt
waarin de geest is gegoten

tijd is niet aanwezig, het bed
ver weg, doch mijn gelaat vertoont
de resten van het laatste gesprek
met de trede van het spoor nog aan mijn voeten

iets in mij vergat te dromen, wellicht
dat de nacht zich strijdbaar had willen tonen
in het ornament dat mijn leven positioneerde
in de gestalte van een rechtlijnig streven

het evenwicht geruwd naar het gevolg
dat alle slagen van het hart in een ritmisch
spektakel bezong deinsde terug
voor de waarden

die ik diep in mijn handen had begraven

Schrijver: elze, 17 januari 2016


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 85

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Leonardo
Datum:
20 januari 2016
Heel mooi dicht!
Naam:
verhavert
Datum:
17 januari 2016
rakend mooi

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)