inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.545):

het tolhuis

ineens verdwenen zijn, met
de kleding van de dag nog om het
geweten gewikkeld het haar verkleefd
in lange slierten grijs

onberoerd liggen emoties te eroderen
in de vergankelijkheid van de geest, niets achter
gelaten alsof het er nooit is geweest

wielen wentelen zich naar andere tijden
naar daar waar het zoeken wordt gevreesd
terzijde van de lange asfaltbanen mokert
het groen met weinig blad en tiert de winter

in de voortgang des levens

de wijzer herhaalt de storm
op het slecht verlicht display
dat haperend en hongerig
de zijwinden toelaat

om het roer te bewegen
naar het tolhuis van het leven

Schrijver: elze, 24 januari 2016


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 157

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
25 januari 2016
Prachtig gedicht weer; de tol moeten we allemaal betalen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)