Netgedichten

netgedicht (nr. 58.552):

Je bent zo stil

ik droom je
maar je bent zo stil
trek aan de draadjes
van de werkelijkheid
maar die doen niet
wat ik graag wil

natuurlijk
spreken ogen
en lacht je mond
hoor ik hoe je stem
in een warme echo
bij mij binnen komt

ik reik naar jou
maar voel je niet
de haartjes op je huid
spelen met de wind
waar mijn zachte strelen
geen enkele reactie vindt

jij bent
met mij verbonden
in droom en werkelijkheid
maar het lijkt alsof jij
aan de touwtjes trekt en ik
als marionet met dromen vrij