de vlieg

ik hou niet van vliegen
vliegen zijn vies
ze zitten op stront
en daarna op je eten

dus toen ik een vlieg zag
in mijn huis
die zich verschool tussen de luxaflex
toen dacht ik
in een nijdige bui
'jij gaat eraan'

spinnen zet ik vaak buiten
dat zijn nuttige dieren
ze vangen vliegen
en muggen

vliegen zijn vies
brengen ziektes

muggen steken
stelen ons bloed
wat jeukt als de ziekte

dus vliegen
en muggen
sla ik dood

ik liep erheen
hij wipte van de luxaflex op het raam
alsof hij het naderende onheil kon ruiken
langzaam rolde ik de luxaflex omhoog

hij had weg kunnen vliegen
maar dat deed hij niet

ik boog voorover
met mijn leesbrilletje op mijn neus

"jij bent een vies beest", zei ik
het leek alsof hij ineenkromp
gekwetst door mijn hatelijke oordeel

ineengekrompen bleef hij zitten
alsof hij wilde zeggen:
'maar ik heb mezelf toch ook niet gemaakt'

ik keek nog even wat beter
van heel dichtbij
hij bleef doodstil zitten
toen zag ik zijn mooie, doorzichtige, kwetsbare vleugeltjes

even was ik geraakt
door de schoonheid van zijn vleugels

maar zijn vieze poten vertrouwde ik niet

hij bleef daar in al zijn kwetsbaarheid maar zitten
vloog niet op
probeerde niet weg te komen

"nou goed dan", zei ik
met een gemengd gevoel
van barmhartigheid en afkeer
en een vreemde gewaarwording
van iets
dat misschien op empathie leek

"ik laat je gaan"

vaak hoef ik alleen de deur te openen
en te zeggen:
"je mag nu naar buiten,
dan ben je vrij
en hoef je niet dood"

dan vliegen ze weg
de hommels
wespen
muggen
vliegen
en andere gedierten
die ik in mijn huis niet hebben wil

want als je tegen dieren praat
dan begrijpen ze heel goed wat je zegt

maar deze vlieg
bleef zitten
op het raam
geen idee waarom

verstijfd van angst
misschien

"even meewerken", zei ik

en nam een leeg glas dat nog op de vensterbank stond
waar een uitgebloeide hyacint in had gezeten

en een ongeopende envelop van Unicef
met een boekje erin dat ik twee keer kreeg

ik plaatste het glas over hem heen op het raam

"even meewerken nu", zei ik weer
schoof het glas wat heen en weer
voorzichtig
zodat de rand zijn kwetsbare pootjes niet raakte
en hij snappen zou wat de bedoeling was
want hij moest op de binnenkant van het glas kruipen

uiteindelijk snapte hij wat ik wilde
kroop op het glas
envelop erop
dat er buiten in de tuin weer afging

maar hij bleef zitten
op de bodem van het glas
niet helemaal zeker
of het veilig was

of misschien
wilde hij niet weg
om de een of andere reden

ik schudde het glas lichtjes heen en weer
"ga dan",
hoorde ik mezelf zeggen
met een vreemde mengeling
van aanmoediging en ongeduld
en niet helemaal begrijpend
waarom ik juist deze vlieg
niet doden wilde

toen leek hij het te begrijpen
nam het risico
op te vliegen
zijn vrijheid tegemoet

ik liep naar binnen
overdenkend
wat mij bezield had

maar kwam niet verder
dan de gedachte
dat een vlieg
er ook niets aan doen kan
dat hij vieze poten heeft