De oude dag

zo laat nog in de avond
zeker, deze dag nadert zijn einde

prevelt al doende mijn stem
het gebed van wat was,
over vandaag,
dus haast het oude zijnde

ik ben nu en hier
in gedachten verzonken
doch ook zowaar reeds zwevend
op weg naar boven

al raak ik door de jaren
wel vaker verstrikt
in verder kijken,
soms gelijk aan staren

ik word dan door het gemoed
ongevraagd beproefd:
het wil in mij wat vuur doven

ik geraak dan verblind,
én kan onderwijl
niet in mijzelf geloven

verouderen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 232