Netgedichten

netgedicht (nr. 59.005):

Het verborgen kind

soms huilt er 's nachts
een kind in mij

dat ik tot stilte maan

vertel haar van de dingen
die ook voorbij weer gaan

en over herinneringen
die bij haar zullen blijven

misschien wel
een heel leven

en dat zij leren moet

om ze een plek
te geven

Schrijver: Dianah, 2 maart 2016

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: kinderen

leven

4.0 met 4 stemmen

215

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Jeroen Splinterman
Datum:: 4 maart 2016; Jouw gedicht laat indruk achter, je hebt het heel treffend onder woorden gebracht.

Naam:: Tack walter
Datum:: 4 maart 2016; Het doet me denken aan de kinderen een plek geven in een wereld zonder plaats.
mooi!

Naam:: Pama
Datum:: 3 maart 2016; In ieder schuilt een verborgen kind, het is datgene wat ons verbindt.
Mooi gedicht.

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 3 maart 2016; Het komt en gaat, soms blijft het en moeten we het een plekje geven... Mooi Dianah.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 3 maart 2016; en dat is net zo moeilijk...een plek geven...
Rakend mooi.

Naam:: Leonardo
Datum:: 2 maart 2016; Een heel lief gedicht,Dianah

Geef je reactie op deze inzending: