Netgedichten

netgedicht (nr. 59.031):

De steentjes

het was een
puzzel in de tijd
de steentjes van mijn leven

zij vingen
met hun licht
mijn steeds alerte blik

ik zocht niet echt
maar viel voor de
momenten van contact

ik heb ze opgegooid
uitgestrooid vormden zij
een kleurrijk mozaïek

in sprankeling
wervelde mijn jeugd
daarna wat donkere vormen

pas de laatsten tonen
het transparant weerkaatsen
om de rest hun kleur te laten

zon speelt met de jaren
van mijn leven dat in deze
mozaïek weer vorm heeft gekregen