de hemel was dichtbij

ik leefde
zonder einde
in het middelpunt
op de platte aarde

elke dag een nieuwe zon
waar was de vorige gebleven
wachtte ze tot zij weer mocht
misschien was ze opgegeten

aan de koepel
de vastgeplakte sterren
ze gaven licht bij duisternis
de hemel was dichtbij

onbekommerde kreukels
en onvolkomen barstjes maakten
schoorvoetend plaats voor
vervalste dromen

de aarde is rond
het heelal onmetelijk
het tweede leven
leven in eindige tijd

Filosofie Kinderen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 79